კონსტანტინე გამსახურდია 1893 წლის 15 მაისს (სხვა ვერსიით 1891 წელს) სოფელ ძველ აბაშაში აზნაურ სიმონ კაციას ძე გამსახურდიასა და ელისაბედ (ნატალია) სიკოს ასული თოფურიძის ოჯახში დაიბადა. 

კონსტანტინე გამსახურდიას ნათლობა რეგისტრირებულია სოფელ აბაშის 1891 მეტრიკულ წიგნში. ამ ჩანაწერის თანახმად კონსტანტინეს ნათლია თავადი დიმიტრი ელიზბარის ძე დადიანი ყოფილა. 

„დავბადებულვარ მაისის მშვენიერ დღეს, გათენებისას, ძველი აზნაურის ოჯახში. როგორც ამას წინად დადგინდა, დავბადებულვარ 1893 წელს და არა 1891 წელს“, - წერს კონსტანტინე გამსახურდია ავტობიოგრაფიულ რომანში „ლანდებთან ლაციცი“.

გიმნაზიაში სწავლისას კონსტანტინე გამსახურდიამ თავის მეგობრებთან ერთად ქუთაისში დააარსა პოლიტიკური საიდუმლო ორგანიზაცია „ცხრა მუხა“. როგორც მწერალი მოგონებებში წერს, თბილისშიც ჰყავდათ ორი თანამზრახველი: ქრისტეფორე რაჭველიშვილი და ვინმე კარბელაშვილი. „მოახლოვდა რომანოვების ბატონობის 300 წლის იუბილე, რომელიც დიდის პომპით გადაიხადა ჩვენმა უტვინო თავად-აზნაურობამ... საფიჩხიის ეკლესიაში შევფიცეთ ღმერთს: უკანასკნელს ამოსუნთქვამდის გვებრძოლა საქართველოს გასათავისუფლებლად. იმ დღესვე დავთქვით მეორე დღის ნაშუაღამევზე შეგვემტვრია ჩვენი გიმნაზიის სააქტო დარბაზის კარები და იქ გამოფენილი მეფეებისა და გენერლების სურათები დაგვეფხრიწა. ეს აგრეც მოხდა. მოოქროვილ ჩარჩოებში ჩასმული სურათები ძირს ჩამოვყარეთ, დავფხრიწეთ და ფეხებით გავთელეთ...“

„ცხრა მუხა“ ბეჭდავდა ავრცელებდა პროკლამაციებს, რომელშიც გმობდა რომანოვების რეჟიმს. ამის გამო გამსახურდია ჟანდარმებმა დააპატიმრეს. იოსებ ოცხელისა და თავადაზნაურობის მარშლის მცდელობამ შედეგი გამოიღო და კონსტანტინე პატიმრობიდან გაათავისუფლეს.  

კონსტანტინე გამსახურდიას პირველი ნაწარმოებები 1909-1910 წლებში დაიბეჭდა გაზეთებში: „ფონი“ და „სახალხო გაზეთი“. 1910-იან წლებში, ლექსებთან ერთად, წერდა და აქვეყნებდა მოთხრობებსა და ნოველებს. 

კონსტანტინე გამსახურდია საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ეროვნული საბჭოს წევრთან, ჟურნალისტ სამსონ ფირცხალავასთან თანამშრომლობდა და მეგობრობდა. ის 1916 წლიდან წერილებს აქვეყნებდა გაზეთ „სახალხო საქმეში“, რომელიც სოციალ-ფედერალისტური პარტიის ორგანო იყო. სამსონ ფირცხალასადმი გაგზავნილ წერილებში კარგად იკითხება მათი მეგობრული ურთიერთობა და თანამშრომლობა.

„მე გულწრფელად მჯერა, რომ ქართველებისათვის „ამოდის ნათდება“ ეპოქა იწყება. ისიც მჯერა, რომ ჩვენ დიდი ეროვნული ექზალტაციისა და გონების გაბრწყინვების მოწმე გავხდებით ამ მოკლე ხანში და ყველაზე მეტად ასეთ დროს დასჭირდება ჩვენ მოდუნებულ მაჯისცემას ინტენსიური კულტურული მუშაობა“, - წერდა კონსტანტინე სამსონს და ამცნობდა, რომ „რომელიმე დიდ საუნივერსიტეტო ქალაქში“ წასვლა ჰქონდა გადაწყვეტილი. 

[1917-1918]

გიმნაზიის დასრულების შემდეგ კონსტანტინე პეტერბურგის უნივერსიტეტში სასწავლად გაემგზავრა, თუმცა რუსეთი მალევე დატოვა და გერმანიაში, კენინსბერგში, გაემგზავრა. სწავლობდა ლაიფციგის, მიუნხენის, ბერლინის უნივერსიტეტებში.

გერმანიაში მისი ყოფნა პირველი მსოფლიო ომის დაწყებას დაემთხვა. კონსტანტინე, როგორც რუსეთის იმპერიის მოქალაქე, დააპატიმრეს. ციხიდან თომას მანის ნაცნობობამ დაიხსნა. გერმანელმა მწერალმა მას ბავარიის მეფესთან გაუწია შუამდგომლობა. 

ქართველმა მწერალმა 1919 წელს ბერლინის უნივერსიტეტში ფილოსოფიის დოქტორის ხარისხი მოიპოვა. 

1921 წელს, წითელი არმიის მიერ საქართველოს დაპყრობის შემდეგ, კონსტანტინემ ლენინს მისწერა პროტესტის წერილი “ღია წერილი ულიანოვ-ლენინისადმი”. ამავე წლის 25 მაისის გაზეთ „სოციალ ფედერალისტში“ გამოქვეყნდა მისი “სიტყვები ქართველი ერისადმი 26 მაისს”: 

„ხვალ, 26 მაისს, ქართველობამ ერთი დიდი ჭეშმარიტება უნდა დაიმახსოვროს: 

ის არის ღირსი ცხოვრების და თავისუფლების. 

ყოველდ-დღე ბრძოლით ვინც შეძლებს მის მოპოვებას.

ეგვიპტელი მოგვები მღვდელმსახურების დაწყებისას ხალხს ეტყოდნენ: „განვიწმინდოთ გულნი ღვთებისათვის“. 

საქართველოს ახალი ისტორიის ამ უდიდეს დღეს ქართველ ხალხს უნდა შევაძახოთ: „განვიწმინდოთ გულნი თავისუფლებისათვის“.

1920-30-იან წლებში დაიბეჭდა კონსტანტინე გამსახურდიას ნოველები, ნარკვევები და რომანები: „ქვეყანა, რომელსაც ვხედავ მე“, „დიონისოს ღიმილი“, „მარცხენა თვალით“, „ტაბუ“, „ხოგაის მინდია“, „ახალი ევროპა“, „უკრაინის თემიდი“, „მთვარის მოტაცება“, „დიდოსტატის მარჯვენა“, „გოეტეს ცხოვრების რომანი“.

1940-50-იან წლებში გამოიცა ტეტრალოგია „დავით აღმაშენებელი“, ნარკვევები „მოგზაურობა იტალიაში“, „მოგზაურობა სომხეთში“, „სამგორი“, ნოველა „გამოუყენებელი ბინოკლი“ და რომანი „ვაზის ყვავილობა“.

ნაყოფიერი იყო კონსტანტინე გამსახურდიას, როგორც მთარგმნელის, მოღვაწეობაც: „ახალგაზრდა ვერტერი“, „გოეტე“, „დანჯე ჯოჯოხეთში“, „სალხინებელი“ (კონსტანტინე ჭიჭინაძესთან ერთად), რემარკის „დასავლეთის ფრონტი უცვლელია“, უიტ უიტმანის, ჰაინეს, სტეფანე გეორგეს და მარია რილკეს  ლექსები და სხვა. 

მისი ნაწარმოებების მიხედვით 1970 წელს რეჟისორებმა ვახტანგ ტაბლიაშვილმა და დევი აბაშიძემ გადაიღეს „დიდოსტატის მარჯვენა“, ხოლო 1973 წელს რეჟისორმა თამაზ მელიავამ „მთვარის მოტაცება“. ორივე შემთხვევაში მწერალი ფილმის სცენარის თანაავტორი იყო. 

გვერდზე გამოყენებული მასალა დაცულია საქართველოს ეროვნულ არქივში. 

გვერდის შექმნაზე მუშაობდნენ: თეა ქიმერიძე, ხატია ქინქლაძე, გიორგი კაკაბაძე, მარინა სხირტლაძე, თამარ ბჟალავა, ლანა გამისონია, თათია გაბიძაშვილი.